Намрын нар урьдын л адил гэрэлтэж, өдөр хоногууд өнгөрсөөр...
Жаахан хүүхдүүд өсөн томорч, аав ээж нар хөгширсөөр л...
Таньдаг мэддэг өвөө эмээ нар өдөр ирэх тусам цөөрсөөр л...
Амьдрал хэнээр ч үл дутан үргэлжилсээр л...
Надад яагаад ч юм бэ, дэлхий ертөнц, амьдралын хэв маяг тэрчигээрээ өөрчлөгдсөөр байгаа мэт санагддаг байсан.
Гэтэл бүх л юм хэвээрээ байсаар л байж. Намайг 1 билүү 2-р ангид байхад олон ядуу хүмүүс хажуугаар зөрж, замаар дүүрэн хог навч, газраар мөлхсөн нарны туяа хөглөрдөг байлаа. Өнгө нь шингэрсэн нарны туяа, зах дээгүүр шахцалдах олон хүмүүс, зовлон туучсан монголчуудын амьдрал, ..., мэдэхгүй ээ - хэлж тайлбарлаж боломгүй олон зүйл яг л хэвээрээ байна. Харин би л ганцаараа өөрчлөгдсөөр байж.
Ойрд захаар явж үзээгүйдээ ч юм уу, гэрийн хажууханд байдаг цагаан идээний Тоса дэлгүүр орж сү авахаар тийшээ явсан чинь миний л бага байх үеийн амьдрал өнөөдрийг хүртэл яг л хэвээрээ байсныг сая л олж харлаа.
Эргээд би балчир насныхаа сэтгэлийг олж авах шиг болоход өнөөдөр надад таалагддаг (байсан) юм бүхний муухайг олж харлаа. Хүмүүсийн дунд өөрчлөлт тун бага юм. Би доторх өөрийгөө олж, тэр нүдээр орчин тойрноо харж байна. Харин бусдын харцанд би урьдынхаас өөрөөр тусах болж.
Гэнэн хүүхэд зангаар хэн нэгэнд хандвал 1 л болохгүй, хүнд тусалъя гэвэл тэр эргээд намайг ашиглах жишээний.
Өчигдөр өнөөдөр хоёр зөрчилдөж байна.
No comments:
Post a Comment